Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Μετά τη γέννα









Μέχρι πριν δύο χρόνια εργαζόμουν ως Διευθύντρια σε μεγάλη εταιρία . "Career Woman" εάν μπορεί να το πει κάποιος έτσι. Prestige, self esteem και entairtnement φυσικά. Koύραση , ένταση ,δε λέω , αλλά ωραία κούραση! Κόσμος, γνωριμία, ταξίδια. Και κάθε φορά αποσχολούσα το μυαλό μου με κάτι διαφορετικό. Πως θα φτιάξω αυτό το φυλλάδιο, πως θα είναι τέλειο το δελτίο τύπου, πως θα εντυπωσιάσει το τάδε event, πως θα προσελκύσουμε νέους πελάτες.

Παντρεμένη μεν, αλλά πιο ελεύθερη από ποτέ. Βαδίζοντας παράλληλα με τον άντρα μου συζητάγαμε τα βράδυα , διαλέγαμε προορισμούς και θέταμε χρονοδιαγράμματα για ταξίδια , πίναμε το ουισκάκι μας, αλωνίζαμε στα μπαρ , τριγυρνούσαμε με τη μηχανή, καλούσαμε τους φίλους μας σε αρμένικες βίζιτες και όταν βαριόμασταν ανάβαμε τα κεράκια μας και χανόμασταν ατέλειωτες ώρες με το να βλέπουμε 24 και lost και... σε τρελό σεξ, αχαλίνωτου πάθους. Από κοινωνική ζωή; A! δεν το συζητάμε. Άριστα!!! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου μέσω της δουλειάς και όχι μόνο. Όλο και κάποιος καφές μετά τη δουλειά θα έσκαγε. Εάν ήθελα να αποφύγω το πρόγραμμα και της μετακινήσεις είχα την εναλλακτική. Στον επάνω όροφο από εμάς έμενε η φίλη μου, στην ίδια οικογενειακή φάση με εμένα. Γυρνούσα λοιπόν στο σπιτάκι μου τη φωλίτσα μου, έβαζα τις ωραιότατες φορμούλες μου και ανέβαινα επάνω για καφεδάκι, κουβεντούλα και τ' απογευματινό σήριαλ.Εάν κάποια απ’ εμάς είχε την έμπνευση για μια καινούρια σπεσιαλιτέ (είχαμε και δημιουργικές τάσεις), με την επιστροφή των αντρών μαζευόμασταν και το γλέντι συνεχιζόταν.


Τέλεια ως εδώ!!!

Ο καιρός περνούσε , και οι σκέψεις για την απόκτηση ενός παιδιού άρχισαν να πυκνώνουν . Οχι γιατί δεν είμασταν ευτυχισμένοι, κάθε άλλο! Αλλά ο προορισμός του ανθρώπου, το μητρικό ένστικτο που δειλά δειλά εμφανιζόταν, το αυξάνεστε και πληθύνεστε, το πότε θα δω και εγώ ένα εγγονάκι, οι φίλες μου που η μία μετά την άλλη γεννοβολούσαν μας έβαλαν ψύλλους στ’ αυτιά.


Ελα μου ντε που δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα!!! Κάθε άλλο θα έλεγα. Δύο χρόνια μας πήρε και κάτω από πολλές δυσκολίες. Και το "θερμόμετρο" αγκαλια...

Αχ! αυτό το θερμόμετρο... Τριάντα + χρόνια μου έλεγαν πρόσεξε μην πιάσεις κανένα παιδί και από τη μια στιγμή στην άλλη έπρεπε να κάνω παιδί.

Το σεξ από παιχνίδι έγινε σκοπός και μπήκε σ' αυστηρό πρόγραμμα . Και εγώ ; Από "sex symbol" σε αναπαραγωγική μηχανή.


Ο Θεός βοήθησε και το υπέροχο κοριτσάκι μας ήρθε με το καλό και εγκαταστάθηκε στην αγκαλιά μας και στο σπιτάκι μας. Οι ρόλοι φυσικά άλλαξαν...

Ο άνδρας μου από Πρόεδρος έγινε Εxecutive Financial Officer, και εγώ από Διευθύνοντας Σύμβουλος, executive assistant. Aρχηγός η μικρή. Καθόριζε άθελά της τα χρονοδιαγράμματα , τις επενδύσεις, το communications dept,. τα resources, τα πάντα. Ως assistant πια τα ακριβά συνολάκια μπήκαν στη ντουλάπα. Αντικαταστάθηκαν από τις φαρδιές φόρμες που είχαν την ευγενή καλοσύνη να κρύβουν τα 23 κιλά που είχα πάρει τρώγωντας 9 μήνες σοκολατάκια. Το μαλλί του κομμωτηρίου αντικαταστάθηκε από τον κότσο. Τα γκουρμέ από τα υπολλείματα της φρουτόκρεμας και του βρασμένου κοτόπουλου και τα ταξίδια από το σπίτι στο πάρκο και από το πάρκο στο σπίτι για να πάρουμε και οι δύο λίγο αέρα. Παραιτήθηκα κατά κάποιον τρόπο από τη δουλειά (θ' εξηγήσω σε άλλο post για την αντιμετώπιση που είχα ως έγκυος στο εργασιακό μου περιβάλλον) . Το "μακριά και αγαπημένοι"που ακούγεται αρκετά συχνά για γονείς και πεθερικά και μέχρι τότε το ασπαζόμουν με ευλάβεια, ξεθώριασε. Το "αχ! και βαχ! να ήταν κοντά "το αντικατέστησε .

Το γεμάτο πορτοφόλι μου αντικαταστάθηκε με τσαλακωμένα χαρτονομίσματα στην τσέπη του παντελονιού μου και ο φόβος της ερωτικής συνεύρεσης με ακολουθούσε σε κάθε άγγιγμα του άντρα μου.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά έπρεπε ν' αλλάξουμε σπίτι. Είχαμε και τη μετακόμιση.


Επιπλέον φίλοι, φιλενάδες , παρέες καλέσματα κατά ένα περίεργο τρόπο μειώθηκαν δραματικά θα έλεγα, και ας φοβάμαι ότι θ' ακουστώ υπερβολική.Κοινωνική ζωή μηδέν.

Μόνη μ’ ενα μωρό που φοβόμουν να το πλησιάσω, σε καινούριο σπίτι, καινούρια γειτονιά με καινούριους ρυθμούς και ενασχολήσεις και με ένα νέο εαυτό που δεν γνώριζα ε, δεν ήθελε και πολύ . ΣΑΛΤΑΡΑ!!! Επιλόχειο κατάθλιψη μου είπε ο γιατρός.

Γκρίνια, φόβοι , κλάμματα, ενοχές, τύψεις, αυτολύπηση, απόρριψη. Παθητικός θεατής της ίδιας μου της ζωής , ανίκανη να αντιδράσω . Μ’ όλα τα καλά του κόσμου και τη μεγαλύτερη ευτυχία στην αγκαλιά μου και εγώ εκεί... να κλαίγομαι.

Προσπαθούσα να αισθανθώ το παρελθόν με τα δεδομένα του παρόντος. Μα μπορεί να συγκρίνει κανείς μήλα με πορτοκάλια; Από τα πρώτα μαθήματα στο δημοτικό που εγώ όμως φαινόταν ν’ αγνοούσα. Ήθελα απεγνωσμένα να ζω όπως πριν μαζί με το παιδάκι μου.Tα ήθελα όλα , τη δεδομένη χρονική στιγμή και τέλεια. Γίνεται ;Ε ! δε γίνεται!!!

Ξύπνησα κάποια στιγμή. Ήθελα να αισθάνομαι απόλυτα την κάθε στιγμή με το παιδί μου, να γίνω πάλι γυναίκα, να ανεξαρτοποιηθώ , να αποκτήσω ενδιαφέροντα , να νοιώσω χρήσιμη.

Έψαξα να βρω μια γυναίκα για το παιδί. Και την βρήκα. Ερχόταν όποτε το θυμόταν για 8 ώρες. Στο φόβο μη με στήσει και δεν έρθει, όποτε αποφάσιζε να φανεί έβγαινα έξω σα φυλακισμένος που τον ξαμολάνε. Έτρεχα εδώ και εκεί χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο και χωρίς να αποκομίζω και κάτι θετικό. Και όταν επέστρεφα πίσω κατάκοπη είχα να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Οι ρόλοι αναμεσά μας είχαν μοιραστεί ως εξής. Αυτή παιδαγωγός και εγώ οικιακή βοηθός. Και όταν έφευγε αυτή κοίταζα με ενοχή το παιδί μου που το είχα αφήσει τόσες ώρες χωρίς ιδιαίτερο λόγο και μέσα στη θλίψη μου ήμουν ανίκανη να παίξω μαζί του. Και όλο και απομακρυνόμουν...

Είχα σκεφτεί πολλές φορές ν' αλλάξω τη γυναίκα που φύλαγε το παιδί. Λόγω του ότι την ήξερα πολλά χρόνια πριν , και φερόταν πολύ καλά στο παιδί (το καλό να λεγεται) φοβόμουν να επιχειρήσω κάτι τέτοιο.Δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς το παιδί σου. Και ο εκνευρισμός μου από το "γραψιμό" της και την αλλόκοτη συμπεριφορά της όλο και μεγάλωνε. Και για τον άντρα μου επίσης που μου πετούσε το μπαλάκι για οτιδήποτε αφορούσε παιδί, σπίτι, οικονομικά.

Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές μας διακοπές η νταντά άφαντη. Το σπίτι επειτα από τρεις εβδομάδες αποδιοργανωμένο, όλα σχεδόν τα ρούχα άπλυτα, το ψυγείο άδειο και ο άντρας μου να πρέπει να φύγει κατ’ ευθείαν για δουλειά.

Δεν ξέρω και εγώ πως τόσο ψύχραιμα αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Ασπάστηκα το ουδείς αναντικατάστατος και το ότι ο άνθρωπος είναι πολύ προσαρμοστικό ον. Τακτοποιήθηκαν τα πάντα μέσα σε τρεις ημέρες και εγώ είχα πολύ χρόνο να χαρώ την κόρη μου. Με τον καιρό βρήκα άλλη γυναίκα και όλα σ’ αυτόν τον τομέα δουλεύουν πια ρολόι.


Όσο για το θέμα της εμφάνισης αποχωρίστηκα τις πυτζάμες μου και τις αντικατέστησε με όμορφες άνετες φόρμες. Βρήκα και μια κομμώτρια που όποτε χρειαζόταν ερχόταν στο σπίτι κάνοντας έτσι αρκετή οικονομία στο χρόνο και την τσέπη μου.Με το κουβάλημα του μωρού πάνω κάτω και το παιχνίδι άρχισαν να χάνονται τα περιττά κιλά μου. Την πλήξη του σπιτιού άρχισα να τη χειρίζομαι διαφορετικά. Πριν ξυπνήσει από το μεσημεριανό της ύπνο η μικρή ετοιμάζω ατμόσφαιρα με κεριά για εμένα και εκείνη και παίζουμε στη ροματζάδα.

Χορεύουμε , τραγουδάμε, αγκαλιαζόμαστε , φιλιόμαστε. Ενίοτε πηγαίνουμε τις βολτούλες μας στο πάρκο ή στα μαγαζιά. Ανακάλυψα ότι το χάδι της , το χαμογελό της είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Ανεξάντλητη πηγή ευτυχίας και πληρρότητας. Ένοιωσα κοντά στο παιδί μου και εκείνο σ’ εμένα. Η ώρα του ταϊσματος μετατράπηκε σε όλα διαλογισμού.

Στον άντρα μου σταμάτησα τη γκρίνια ότι γυρίζει αργά και ότι κοιμάται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Προσπαθώ η ατμόσφαιρα στο σπίτι να είναι όμορφη και να μας ηρεμεί έτσι ώστε το σπίτι να είναι καταφύγιο και όχι φυλακή. Σταμάτησα να απαιτώ και άρχισα πάλι να τον "πολιορκώ".Αρχίσαμε και πάλι να βλέπουμε ταινίες με το που βάζουμε για ύπνο τη μικρή και να χαλαρώνουμε με ποτάκια και ταινίες. Δύο φορές το μήνα κανονίζουμε έξοδο μόνοι μας ή με φίλους.

Η μικρή μου κάποια στιγμή σιχάθηκε τις φρουτόκρεμες και άρχισε να απαιτεί όλο και ποιο γκουρμέ γεύσεις. Πειραματίζομαι με νέες συνταγές τις οποίες να μπορούμε να τις απολαύσουμε όλοι.

Έχω υπόλοιπα με το οικονομικό και την ερωτική συνεύρεση. Θεωρώ ότι κάποια λύση θα βρεθεί. Δεν άγχομαι. Κάθε πράγμα στο καιρό του. Και εαν δε μπορώ να τα κάνω όλα τέλεια, δε βαριέσαι. Άνθρωποι είμαστε. Αρκεί που προσπαθώ...

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα από έναν "ομοιοπαθή" με 2 όμως τέκνα.

    Επέτρεψέ μου να σου εκφράσω το θαυμασμό μου για την ειλικρίνεια της γραφής σου, η οποία κατ' εμέ αποκαλύπτει πλούσιο ψυχικό κόσμο αλλά και υψηλό βαθμό ενδοσκόπησης.

    Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και το σύζυγό σου (και μην τον παραμελείς ;) ) και να συνεχίσεις τον αγώνα σου με αγάπη γι αυτό που κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Να χαίρεσαι και εσύ τα ζουζούνια σου και την οικογενειά σου. Συγχαρητήρια και σ' εσένα για την ευαισθησία σου και και την προσπάθεια που καταβάλεις. Συνέχισε και εσύ. Ενα ένα λιθαράκι και που ξέρεις... Ίσως τα πράγματα αλλάξουν και ο κόσμος που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας να γίνει πολύ καλύτερος. Και πάλι σ' ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή