Χάος

Xάος...Οι σκέψεις αλλοτε γεμίζουν το κεφάλι μου και άλλοτε το εγκαταλείπουν. Χάος...

Μια πρέσα έχει πεσει στην καρδιά μου και λίγο λίγο τη συθλίβει...Δε θέλω να λυγίσω... Θα χαθώ...Ελπίζω...πονώ.

Ζω γιατί πρέπει...έτσι διατάζει η ζωή... Το δρόμο παρακάτω πρέπει να δω...Δεν τελείωσα εδώ...

Ποιος αποφασίζει ...όχι εγώ...δειλή θα ήμουν

Τα μάτια μου με το ζόρι κρατάω ανοιχτά...αν κλείσουν θα είναι ερμητικά

Συναισθήματα ανάκατα...οχι χαράς...Βαρύ το φορτίο αλλά για μένα πιο ελαφρύ

Το χρέος μου πιο είναι ψάχνω να βρω...Δεν ξέρω αν θέλω να ζω...

Το μπαλάκι πετάω στη ζωή...Ας με πάει όπου θέλει αυτή...

Ένα νόημα ψάχνω να βρω...είναι πολύ εγωιστικό...

Η ανάγκη των άλλων για εμάς...μεγάλη ψευτιά

Κανείς δε χάνεται ...μένει η σκιά.

Στήριγμα ζητάμε , αποδοχή ...σε μαύρη τρύπα δίνη , οργή

Χαμόγελα αγγέλων κατι ζητούν..τη ζωή γεμάτα σκέρτσο υμνούν. Κάτι ξέρουν που δε ξέρω εγώ... δεν είναι ώρα ακόμη να ελευθερωθώ.

Γερνάω μέρα μέρα φεύγω μακριά...όλα μια ανάμνηση παλιά...Αχρηστη, ανίκανη τώρα εγώ για πια ματαιότητα να ζω.

Η ζωή διαψεύδει την κάθε στιγμή. Παίζει κρυφτό και διακωμοδεί. Αγριεύει , θυμώνει και σιωπά...και από την αρχή πάλι ξανά.

Ποιος δίνει πίστη , ελπίδα πνοή ? Πείτε του τώρα να φανεί.

(31/03/09)