Συστάσεις

Λοιπόν κατ’αρχήν ας συστηθώ. Είμαι γυναίκα 39 χρονών, έχω δύο γονείς που με υπεραγαπούν, είμαι καριερίστρια (ξεκίνησα στα 27 και διέκοψα, προσωρινά θέλω να πιστεύω, στα 37) , είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο άντρα και έχουμε ένα καταπληκτικό κοριτσάκι. Είμαι ονειροπόλος ή ονειροπαρμένη, μου αρέσει η υψηλή αισθητική (δεν ξέρω αν την έχω), μου αρέσει να εκφράζομαι αλλά είμαι και μυστικοπαθής και λατρεύω τα ταξίδια.. Προσπαθώ να λειτουργώ με τη λογική , είμαι τελειομανής, ευαίσθητη και έχω εκρηκτικό χαρακτήρα.. Έχω ορκισμένους φίλους και εχθρούς. Τα λεω εξω απο τα δόντια αν και τις περισσότερες φορές το μετανοιώνω .Έρχομαι εύκολα σε αντιπαράθεση. Μισώ το ψέμα , καλύπτω πολλές φορές την αλήθεια και απεχθάνομαι την υποκρισία. Προσπαθώ να μην έχω εγωισμό , και ανταγωνίζομαι αμείλικτα. τον εαυτό μου. Μου αρέσει η αξιοπρέπεια στους ανθρώπους , οι αξίες και η ηθική και στέκομαι με δέος μπροστά στους ανθρώπους που κερδίζουν το σεβασμό των άλλων. Μου αρέσει να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους να ανταλλάσω απόψεις και να μαθαίνω καινούρια πράγματα .Θαυμάζω τη δημιουργικότητα , τον αυτοσεβασμό και την αυτοκυριαρχία.. Σέβομαι τους ανθρώπους με περιεχόμενο και με τρομοκρατούν οι άνθρωποι με ατσαλάκωτη βιτρίνα. Σιχαίνομαι την κουτοπονηριά και τη μιζέρια.. Μotto μου «ας αφήσουμε τον εγωισμό στην άκρη και κοιτάξουμε για λίγο τον εαυτό μας».Το δυνατό μου σημείο η πίστη.

Θα προσπαθήσω να γράψω κάποιες σκέψεις , εμπειρίες και απόψεις. Να καταγράψω μερικές χρήσιμες πληροφορίες.. Δεν ξέρω για πόσο... Πολλές φορές έχω προσπαθήσει. Τα γράφω εδώ και εκεί , τα κωδικοποιώ και μετά τα χάνω. Γράφω την ώρα που έχω την ανάγκη να εκφραστώ ,με ανακουφίζει αλλά μετά με φοβίζει ότι υπάρχουν κάπου και τα καταστρέφω ή τα καταχωνιάζω..Φοβάμαι μη τα διαβάσουν άλλοι και πληγωθούν ή τους δώσω πάτημα να με εκμεταλλευτούν. Πολύ περισσότερο όμως φοβάμαι να τα ξαναδιαβάσω εγώ η ίδια. Ίσως τα άσχημα να θέλω να τα ξορκίσω και τα καλά να να τα κρατήσω κρυμμένα σαν πολύτιμο θησαυρό. Συχνά όμως καλά και άσχημα τα ανακαλώ, θέλοντας και μη, ως εμπειρίες που άλλες φορές μου υπενθυμιζουν τα λάθη μου και άλλες τις ικανοτητές μου. Τώρα έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι ίσως κάποτε χρειαστεί να τα διαβάσει και το παιδί μου και να μπορέσω να το καθοδηγήσω με ένα διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν των γνωστών αόριστων συμβουλών που τόσο απεχθανόμουν. «Πρόσεχε αυτό, πρόσεχε εκείνο...».

Πειραματίζομαι έτσι τώρα και με τη μέθοδο του blog. Μου δημιουργεί μια ασφάλεια (εξασφαλίζω κατά κάποιο τρόπο την ανωνυμία μου )και επιπλέον μου δίνει μια ευκαιρία να ανταλλάξω και με άλλους ανθρώπους σκέψεις απόψεις και να μοιραστώ προβληματισμούς. Μοιάζει αρκετά με τον ψυχολόγο. Δε σε ξέρει , δεν το ξέρεις. Του λες τα εσωψυχά σου και δε σε κρίνει. Κρίνεις και κανείς δε προσβάλλεται. Είναι αμερόληπτος γιατί δεν έχει καμμία σχέση μαζί σου. Οποτε νοιώσεις την αναγκη σταματάς να τον βλεπεις. Έτσι απλά...

Εξάλλου και το το blog μου δίνει την ευκαιρία της διαγραφής. Απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Ετσι , όποτε νοιώσω την ανάγκη μπορώ να με μια κίνηση delete να σβήσω τα πάντα.. Μπορεί όμως και να μη θέλω. Να εξελιχθεί σε μια όμορφη συνήθεια.. Ν’ ανταλλάξω απόψεις με ανθρώπους τελείως διαφορετικούς ή με κοινές εμπειρίες και ενδιαφέροντα που βλέπουν τα πράγματα από την ίδια ή διαφορετική οπτκή γωνία. Με ίδιες ανυσυχίες και αναζητήσεις.. Θα δείξει.....

Επιπλέον με βοηθάει να ενημερώσω και να καταγγείλω πράγματα που έχουν πέσει στην αντίληψή μου. Πολλές φορές έχω προσπαθήσει να το κάνω σε αρμόδιους φορείς, δυστυχώς ανεπιτυχώς. Οι καταγγελίες μου έχουν πέσει στο κενό. Άλλες φορές πάλι έχοντας βιώσει την αδιαφορία και την απειλή τα έχω αποσιωποιήση ηθελημένα παίρνοντας επάνω μου όλο το βάρος των ενοχών του αδιάφορου και άπρακτου πολίτη. Τώρα τουλάχιστον θα έχω μια δικαιολογία ότι εγώ τα είπα. Και μάλιστα δημόσια. Πιο δημόσια δε γίνεται!