Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Βρέχει ασταμάτητα…Σκεπασμένη με το ζεστό μου πάπλωμα και το τσάϊ στο κομοδίνο ν' αχνίζει….Ώρα για μια ιστορία…

...Χριστούγεννα. Η εορταστική ατμόσφαιρα στο club τους έχει συνεπάρει όλους. Αμέτρητα ανέμελα, φωτεινά, χαρούμενα πρόσωπα στροβιλίζονται ενθουσιασμένα στους ήχους του Last Christmas. To πνεύμα των Χριστουγέννων διάχυτο στην ατμόσφαιρα.

Ένα όμορφο μελαχρινό αγόρι με ένα εκρού μάλλινο ζιβάγκο πουλόβερ κρατάει ένα δώρο. Ψάχνει μέσα στο πλήθος να βρει το κορίτσι του. Την αγκαλιάζει όλο χαρά και της σφραγίζει το στόμα μ’ ένα φιλί. «Χρόνια Πολλά» της λέει και αρχίζουν να χορεύουν μαζί. Τελειώνοντας το τραγούδι απομακρύνονται . Αναζητούν ένα πιο ήσυχο μέρος. Το βρίσκουν. Αγκαλιάζονται και πάλι και φιλιούνται με πάθος. «Συγνώμη» της λέει. Το κορίτσι τον κοιτάει απορημένα. «Για ποιο λόγο» τον ρωτά. «Που δε σου αγόρασα κάτι ακριβό» της λέει, χωρίς το κορίτσι να έχει προλάβει να ανοίξει το δώρο. "Μα δε με νοιάζει "του λέει το κορίτσι συνεχίζοντας να τον κοιτά απορημένο.

«Σήμερα το απόγευμα» της λέει το αγόρι είχα πάει στον James. «Έκανε δώρο στη Μαριάννα τον πιο μεγάλο αρκούδο που έχω δει και ένα τεράστιο μπουκάλι συλλεκτικό με το καινούριο άρωμα του Dior. Θα’θελα να μπορούσα να τ’ αγοράσω και εγώ για σένα» είπε σχεδόν αγανακτισμένα το αγόρι. «Δεν πειράζει», ψέλλισε το κορίτσι συνεχίζοντας να μην καταλαβαίνει.

Μετά από δύο μήνες το αγόρι ανακοίνωσε στο κορίτσι ότι φεύγει για δύο χρόνια στην Αμερική. «Θέλω να αποκτήσω εμπειρία, να βγάλω χρήματα έτσι ώστε κάποια μέρα να μπορούμε να ζούμε μαζί χωρίς να στερούμαστε τίποτα. Θέλω να σ’ έχω βασίλισσα. Το κορίτσι και πάλι δεν κατάλαβε. Ποτέ δεν του είχε ζητήσει κάτι.
Δεν της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Έφυγε.

Τα δύο χρόνια πέρασαν. Κουβέντα για επιστροφή. Το κορίτσι συνέχιζε και τον περίμενε. Κάποια μέρα της ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να επιστρέψει. Η ακριβής ημερομηνία όμως συνεχώς άλλαζε . Το κορίτσι σταμάτησε να ελπίζει. Προσπάθησε να σταματήσει κάθε επικοινωνία μαζί του. Τα κατάφερε.

Πέρασαν τρία χρόνια. Απόγευμα Πρωτοχρονιάς. Το κορίτσι μόνο του στο σπίτι.
Χτυπά το τηλέφωνο. «Είσαι σπίτι; » ακούγεται μια φωνή από το υπερπέραν. «Ποιος είναι;» ρωτά απορημένα μη αναγνωρίζοντας τη φωνή.
«Εγώ…» και τότε καταλαβαίνει. Είναι το αγόρι των υποσχέσεων… «Θέλω να σε δω» της ζητά. «Δεν έχουμε κάτι να πούμε» του απαντά ψυχρά το κορίτσι. «Θέλω να σε δω. Άφησε με …μόνο για πέντε λεπτά» σχεδόν την εκλιπαρεί. «Μόνο για πέντε λεπτά» του λέει το κορίτσι και του κλείνει το τηλέφωνο. Μετά από πέντε λεπτά χτυπάει το κουδούνι. Ανοίγει. Ήταν αυτός.

Το κορίτσι ένοιωσε σαν να μην είχαν περάσει τόσα χρόνια που είχε να τον δει. Εκεί αυτός εκεί και το συναίσθημα. Συγκρατά τον εαυτό της. Διαισθάνεται ότι αυτό που βλέπει είναι μια ψευδαίσθηση. «Θα πιεις κάτι;» Τον ρωτά τελείως τυπικά. «Όχι» της απαντά αυτός.
Το αγόρι αρχίζει να μιλά. «Κάνοντας εχθές διάφορες σκέψεις με την αλλαγή του χρόνου σκέφτηκα ότι εάν πέθαινα μια μόνο εικόνα θα ήθελα να έπαιρνα μαζί μου. Τη δική σου. Γι' αυτό επέμενα να σε δω. Ήθελα να το ξέρεις» Το κορίτσι μένει άφωνο. Δεν καταλαβαίνει και πάλι. Ξέρει όμως ότι και να ρωτήσει δε θα βγάλει κανένα νόημα. Τ’ αγόρι καρφώνει τα μάτια του στα δικά της και την κοιτάει με απέραντη αγάπη. Φοράει το παλτό του και φεύγει. Δεν ξαναείδε ποτέ ο ένας τον άλλον.

Από τότε το κορίτσι φοράει μόνο το άρωμα "Dune" του Dior. Tο άρωμα που το αγόρι δεν της χάρισε ποτέ.