Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

"Αντιθέσεις".Τρεις φωτογραφίες που δεν τραβήχτηκαν ποτέ.




Με αφορμή το post της Αγνής στο blog http://aristotlewomen.blogspot.com/ με τίτλο "Συλλογή Εικόνων..." θα ΄θελα να προσπαθήσω να περιγράψω τρεις εικόνες που δεν είχα την τύχη να αποτυπώσω με το φακό της μηχανής μου αλλά που έχουν χαρακτεί ολοζώντανες στη μνήμη μου :


  • Δεύτερη ημέρα του νέου χρόνου. Φοιτήτρια πριν πολλά χρόνια επέστρεφα από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές μου στην ακόμη ακόμη στολισμένη Αθήνα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Μπαίνοντας το λεωφορείο στη γέφυρα του Κηφισού μας έπιασε κόκκινο. Τότε εντελώς τυχαία η ματιά μου έπεσε κάτω από τη γέφυρα. Μια ομάδα πέντε παιδιών, ξυπόλυτα με σκισμένα ρούχα, ηλικίας από 8 έως 12 χρονών , ανάμεσα στα σκουπίδια, κράταγαν κάτι στα χέρια τους και το έψαχναν με μεγάλο ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Κρατούσαν μια βασιλόπιτα και έψαχναν γεμάτα αγωνία το φλουρί.


  • Αρχές καλοκαιριού πριν πολλά χρόνια. Πηγαίνοντας για μπάνιο περάσαμε μπροστά από μια παράγκα. Απ' αυτές που στήνονται στους επαρχιακούς δρόμους και πουλάνε εποχιακά φρούτα και λαχανικά. Το εμπόρευμα, καρπούζια και πεπόνια σε πρώτη θέα μαζί με τα καρτελάκια των τιμών και της διευκρίνισης όλα με το μαχαίρι. Δίπλα μια καρέκλα. Απ' αυτές που οι ηλικιωμένοι παίρνουν στην παραλία με τη γνωστή ρίγα. Ένα παιδάκι μαυρισμένο, μ' ένα αθλητικό ξεθωριασμένο κόκκινο σορτσάκι, χωρίς φανέλα και με ένα φθαρμένο πλατυγυρο ψάθινο καπέλο ήταν σκυμμένο με μεγάλη αφοσοίωση. Στα γονατά του είχε καταφέρει να βολέψει ένα βιβλίο και ένα τετράδιο. Κάτι έγραφε . Σταματήσαμε από περιέργεια. Ελυνε ασκήσεις μαθηματικών .

  • Έπινα καφέ αμέριμνη στην πλατεία του χωριού. Ανηφόριζαν χέρι χέρι η συγχωρεμένη μαυροντυμένη γιαγιά και ο ανιψιός μου. Η γιαγιά σκυφτή με το μαύρο μαντήλι στο κεφάλι σηκώνοντας στην πλάτη της το βάρος των χρόνων της και των καημών της. Στο ένα χέρι κρατούσε τη μαγκούρα της. Στο άλλο τον ανιψιό μου. Ο ανιψιός μου έξι χρονών ανάλαφρος κορδωτός όλο χάρη και ζωντάνια. Στο άλλο του χέρι κρατούσε και αυτός μια μαγκούρα.

5 σχόλια:

  1. ειδικά η τελευταία εικόνα, είναι απίστευτα συγκινητική! Ίσως επειδή μου θύμισε την δική μου γιαγιά!
    Γράφεις πολύ παραστατικά!Βρέθηκα κι εγώ στο λεωφορείο μαζί σου και είδα τα παδιά!
    Φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ για το link!!

    Τι όμορφες εικόνες. Πέρα από τη θλίψη, έχουν μια περίεργη ομορφιά... κάτι σαν νοσταλγία για κάτι όμως που δεν ξέρεις τι είναι!!

    Αχ!!Μα επιασαν οι ευαισθησίες ή το χριστουγεννιάτικο πνεύμα?? Ό,τι και να 'ναι..καλό είναι!!Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο το blog σου!
    Έγινα αναγνώστης του.
    Εγώ είμαι ο johnpatra και έχω το
    http://johnpatrablog.blogspot.com/
    αν εχεις χρονο δες το και αν σου αρεσει γινε αναγνωστης του.

    καλή συνέχεια με το blog σου

    φιλικά
    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα σ' όλους σας και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

    Φίλε Γιάννη έγινα ήδη αναγνώστης του blog σου αφού δίνεις πολύ χρήσιμες πληροφορίες με πολύ ωραίο τρόπο. Διάβασα για το πως να κάνουμε το blog να χιονίζει και χάρηκα πολύ γιατί το προσπαθούσα μέρες τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Δεν είμαι και expert βλέπεις:)

    Φιλιά σ' όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eναι αυτό που λένε, στα χωράφια χάνονται πολλοί Μπετόβεν.. Με συγκίνησες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή