Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Μπορούμε ν' αλλάξουμε τη ζωή μας;


Τις προάλλες με ρώτησε ο Ντίνος αν κάποιος μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή του. Με φόβισε αυτή ή ερώτηση, δεν ξέρω γιατί... Ίσως γιατί και εγώ πολλές φορές την έχω σκεφτεί και άλλες τόσες έχω έρθει αντιμέτωπη μαζί της . Ίσως πάλι γιατί αν ήξερα την απάντηση μπορεί να ανατρέπονταν τα πάντα. Οι ευθύνες μου να μεγάλωναν και καλά έχω βολευτεί στη μοίρα και στο τυχαίο. Ίσως να αποδεικνυόμουν ανίκανη, τεμπέλα ,δειλή, φοβιτσάρα και λίγη . Πολύ λίγη. Ποιος ξέρει...

Αυτό που του απάντησα όμως ήταν αυτό που έχω ζήσει αμέτρητες φορές στη ζωή μου. Ίσως να ακούστηκε φιλοσοφικά βαρύγδουπο και ότι το ξεστόμισα μετά από πολύ σκέψη,με αυτό το στομφώδες ύφος που αρκετά συχνά παίρνω και μισώ ( ...δεν έχω καταφέρει να το διορθώσω ακόμη) αλλά ξαφνιάστηκα όταν κατάλαβα ότι ήταν τελείως αυθόρμητο και αληθινό. Θα το χαρακτήριζα ξέσπασμα ψυχής, παρηγοριά στον αγώνα της επιβίωσης που καθημερινά όλοι δίνουμε , ελπίδα και στήριγμα για το μέλλον ότι τουλάχιστον προσπαθώ με όποιες δυνάμεις έχω προικιστεί και έχω μπορέσει να αντιληφθώ και να εξελίξω. Παρηγοριά και ανακούφιση στη συνείδησή μου ότι τουλάχιστον κάνω ότι μπορώ...

Η απάντηση λοιπόν που του έδωσα είναι η περιγραφή μιας εικόνας που μου έρχεται βασανιστικά συχνά στο μυαλό μου : Είμαι μέσα σε μια ξύλινη και μισοξεβαμμένη μικρή βαρκούλα στη μέση του τρικυμισμένου πελάγους. Τα πελώρια κύματα μου άρπαξαν το ένα ξύλινο κουπί μου και προσπαθώ με τ’ άλλο να κρατήσω μια ισσοροπία. Τα κύματα με παρασύρουν και εγώ προσπαθώ να δω που οδηγούν τα ρεύματα, να τραβήξω προς τα εκεί κουπί, να αφήσω σχεδιασμένα τα κύματα να με παρασύρουν εξοικονομώντας μου δυνάμεις και να φτάσω πιο γρήγορα και ασφαλής στη στεριά. Σ’ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΤΕΡΙΑ!

Έτσι πιστεύω ότι είναι και η ζωή. Δεν σ’ αφήνει να επιλέξεις κατεύθυνση. Σου επιτρέπει όμως να βιώνεις πράγματα και καταστάσεις, να παρατηρείς προσεκτικά και να αξιολογείς το δρόμο που θα επιλέξεις να ακολουθήσεις. Να συντομεύεις ή να μακραίνεις τη διάρκεια. Να βελτιώνεις ς ή να χειροτερεύεις τα πράγματα και τις καταστάσεις.
Απαιτεί όμως σεβασμό και ψυχραιμία στα εμπόδια, υπομονή, επιμονή και καθαρή σκέψη στις πράξεις . Αυτοσυγκέντρωση στην προσπάθεια. Μετριοφροσύνη στην επιτυχία. Μισεί τη θριαμβολογία ,τον εφισυχασμό και τη μοιρολατρία. Και σε τεστάρει. Σε τεστάρει διαρκώς και σε προκαλεί. Σε προκαλεί να παίξεις μαζί της.

Όλοι έχουμε ένα μικρό κουπί. Ένα , όχι δύο. Όσο ταπεινό και λίγο και αν μας φαίνεται οφείλουμε να το μεταχειριζόμαστε με τρυφερότητα και να το προστατεύουμε. Να πιστεύουμε σ’ αυτό και να το αξιοποιούμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτό το μικρό και ασήμαντο κουπί είναι ο πολύτιμος θησαυρός μας. Ο δικός μας θησαυρός. Ο ουσιαστικός συμμέτοχος στην επίτευξη του στόχου μας. Δεν πρέπει να το αγνοούμε , είναι λάθος να το περιφρονούμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι αναπόσπαστο και απαραίτητο στοιχείο της υπαρξής μας. Της δικής μας ύπαρξης. Είναι αυτό που μας έχει προσφερθεί ή το έχουμε επιλέξει. Είναι αυτό που μας ανήκει και καλούμαστε να το αξιοποιήσουμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Μας ανήκει.
Το άλλο κουπί που λείπει είναι οι παράμετροι που δεν αξιοποιούνται. Τα πράγματα που αδυνατούμε να κρατήσουμε ή να χειριστούμε. Αυτά που είτε ηθελημένα, είτε μη, παραβλέπουμε, προσπερνάμε. Αυτά που αδυνατούμε να χειριστούμε, να χαλιναγωγήσουμε. Αυτά που ξεπερνούν τα όρια της αντοχής μας, της δύναμή μας, της επιβλεψής μας. Άλλα σημαντικά, άλλα ασήμαντα. Πράγματα, που δεν αναφέρονται μόνο σ’ εμάς αλλά ορίζουν τις ζωές όλων μας. Που καλούμαστε να θυσιάσουμε στο βωμό των επιλογών μας.

Είμαστε μια κουκίδα στο σύμπαν. Μια τόοοοοοοσο μικρή κουκίδα. Στο δικό μας μικρόκοσμο αυτό που βλέπουμε, ακούμε , αγγίζουμε , γευόμαστε οσφριζόμαστε, αυτό που αισθανόμαστε επιτακτικά καλούμαστε να να το κατανοήσουμε και να το ερμηνεύσουμε.Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Παρατηρώντας, ανακαλύπτοντας , ερμηνεύοντας και αξιολογώντας τις ιδιαιτεροτητές μας ,τις ανάγκες μας και τις δυνατοτητές μας καλούμαστε να γίνουμε αναπόσπαστο κομμάτι του όλου. Να επιτελέσουμε το δικό μας ενεργητικό ρόλο. Αυτόν που θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε την ελευθερία μας. Αυτόν που μας διαμορφώνει και μας επιτρέπει να διαμορφώνουμε, να εξελίσσουμε και να εξελισσόμαστε.

3 σχόλια:

  1. δεν ξέρω αν μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, όμως σίγουρα μπορούμε να προσπαθούμε να την κάνουμε καλύτερη και να ζούμε κάθε στιγμή της όσο πιο έντονα μπορούμε!
    και να την βλέπουμε απο την πιο θετική της πλευρά,να μην κολλάμε στα άσχημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα πάντα μπορούμε να κάνουμε και ν'αλλάξουμε στη ζωή μας. Μας έχει δοθεί η θεία δύναμη της επιλογής και της έλξης. Αυτό το μυστικό αποκαλύφτηκε τώρα στη εποχή που ζούμε, είναι τόσο απλό, όσο και η αναπνοή μας.
    Αυτή τη στιγμή που γράφω ήδη χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν τα θετικά αποτελέσματα του
    "Νόμου της έλξης" για ελευθερία, αφθονία,
    ευημερία,ψυχική γαλήνη,υπέροχες σχέσεις,
    και υγεία. Εκατομμύρια άλλοι όμως βιώνουν το ακριβώς αντίθετο. Γιατί άραγε:
    Ολα γίνονται σύμφωνα με την πίστη σου.
    Τι πιστεύεις η Ζωή είναι δύσκολη ή εύκολη: Ανάλογα με την απάντηση θα είναι και η ζωή σου.
    Για να αλλάξεις το αύριο απαιτείται να αλλάξεις το τώρα. Δρόμος προς την ευτυχία δεν υπάρχει γιατί η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ.

    ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ. ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.

    Φίλη ifigenia θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Το να βλέπουμε θετικά τα πράγματα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όπως επίσης να απολαμβάνουμε κάθε χαρά που μας δίνεται, να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη και να μην έχουμε εμμονές.

    Φίλε Ζακχαίε νομίζω ότι το πλέον ουσιώδες είναι το ερώτημα που έθεσες.πως θέλει κάποιος να βλέπει τη ζωή του, εύκολη ή δύσκολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή