Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Ώρες ώρες...



Ώρες ώρες κλείνω τα μάτια μου και θέλω να ξεκουραστώ, να ηρεμήσω . Και τότε μου ΄ρχονται εικόνες , μυρωδιές και αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Θυμάμαι :



- Tη γιαγιά μου που μου'φερνε το περιποιημένο ελληνικό καφεδάκι μου με μπόλικο καϊμάκι, πάντα στο τσίγκινο δισκάκι με το πλεκτό λευκό πετσετάκι.

- Το παιχνίδι μου τον Ιούλιο μήνα στ' αλώνια του παππού

- Tην αγκαλιά της προγιαγιάς μου που μοσχοβόλαγε

- Τις χρυσοκίτρινες τραγανές πατάτες της γιαγιάς μου, που τέτοιες δεν έχω ξαναφάει στη ζωή μου.

- Τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μάνας μου όταν κοιμόμαστε μαζί

- Το ζεστό μου κρεβατάκι με την κόκκινη μαλακή κουβερτούλα μου και με τα πολύχρωμα σεντονάκια μου και το καντηλάκι με τη Παναγίτσα που κρατούσε αγκαλιά το Χριστούλη, ν' αχνοφέγγει

- Τη μυρωδιά από το λιβάνι που έβαζε κάθε Σάββατο απόγευμα η μαμά μου

- Τους διαγωνισμούς χορού και τραγουδιού που κάναμε με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά

- Τα βράδια που μικροί μεγάλοι στη γειτονιά γινόμασταν ένα και παίζαμε ατέλειωτες ώρες "μήλα", "περνά περνά η μέλισσα" , "αγαλματάκια" , "η Ελλάδα προστάζει".

- Τις γειτόνισσες να συζητούν καθισμένες στα πεζοδρόμια και μεις τα πιτσιρίκια να στήνουμε αυτί

- Το παιχνίδι με τα κύματα τ' απογεύματα στο νησί

- Όταν κατρακυλούσαμε στο λόφο στο χωριό της προγιαγιάς και τις ιστορίες για φαντάσματα που λέγαμε κάτω από τη βελανιδιά

- Όταν μαθαίναμε χαρτιά στη καλύβα επάνω στη μουριά

- Τα κυκλάμινα που μαζεύαμε με τα πρώτα πρωτοβρόχια

- Την επισκεψή μας για το άναμμα των καντηλιών στο ξωκλήσσι του Αι Γιώργη

- Τ' άπλωμα της σταφίδας στ' αλώνια μαζί με τον παππού

- Την επίσκεψη μαζί με τον παππού στο καφενείο που έφευγα γεμάτη σοκολάτες και γαριδάκια αφού είχα φάει πρώτα το υποβρύχιό μου.

- Όταν καθόμασταν μαζί με τους εργάτες του ελαιοτριβείου και τρώγαμε καψαλιστό ψωμί με φρέσκο λάδι, ελιές στουμπιστές και τριμμένη φέτα μπροστά στο τεράστιο τζάκι

- Την υπομονή της μαμάς μου όταν με βοηθούσε -πάντα με χαμόγελο- στα μαθήματα για το σχολείο

- Τις βόλτες με το μπαμπά μου στο δάσος και τα πρώτα μας ουζάκια κρυφά από τη μαμά

- Το δώρο του μπαμπά την πρωτοχρονιά, ένα ρομποτάκι με λαμπάκια

- Το δώρο που μου έφερε ο μπαμπάς κρυφά από τη μαμά χτυπώντας μου συνομωτικά το παράθυρο : Το πιο έξυπνο και πιστό σκυλάκι

- Την ελληνική ταινία που έβλεπα καθισμένη κάθε Σάββατο βράδυ ανάμεσα στη μαμά και το μπαμπά

- Το υπέροχο δωμάτιό μου με την άσπρη φλοκάτη και τη σομπούλα με τις αντιστάσεις

- Τα γεμιστά του μπαμπά μου

Και πολλά άλλα...

7 σχόλια:

  1. Τυχαια βρεθηκα στο blog σου και διαβασα μονο το πρωτο ποστ λογω ελλειψης χρονου...Πολυ συγκινητικο...Μου αρεσε παρα πολυ! Θα προσπαθησω να σε "παρακολουθω" πιο συχνα!Καλη συνεχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φύλαξε τις όμορφες αναμνήσεις σου όπως έχεις κάνει μέχρι τώρα. Είναι πολύτιμες και το ξέρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είσαι τυχερή καλή μου, δεν υπάρχει ωραιώτερο πράγμα απο το να έχεις αναμνήσεις, θα το καταλάβεις περισσότερο όσο θα μεγαλώνεις.Δεν μπορώ να μη θυμάμαι τη γιαγιά που με μεγάλωσε με τις ιστορίες απο τη Πόλη, για τις αναμνήσεις της που έγιναν δικές μου και τώρα που είμαι εγώ γιαγιά φροντίζω να σπύρω αυτό το σπόρο..ωστε κάποτε όταν θα έχω φύγει να λένε τα δικά μου εγγόνια...- έτσι το έκαμνε η γιαγιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εικόνες, γεμάτες αγκαλιά, αγάπη, τρυφερότητα.
    Είναι τύχη να ζεις στην αγάπη...
    θΑ ΕΊΣΑΙ ΠΆΝΤΑ ΟΧΥΡΩΜΈΝΗ....

    Σε παρακαλώ δέξου τα φιλιά μιας γιαγιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι όμορφες εικόνες.
    Για τέτοια μέρη (και καταστάσεις) έχω μόνο διαβάσει. Πολύ παλιά...
    Όμορφιά σε στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aerlyn0204 σ΄ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη στο blog. Πιστεύω ότι τελικά οι απλές όμορφες στιγμές είναι που γεμίζουν τη ζωή μας και μας δίνουν δύναμη να προχωρούμε.

    Αγαπημένο μου alataki.Ο άνθρώπινος νους έχει μια καταπληκτική ικανότητα. Να κρατάει τις όμορφες στιγμές για να δίνει δύναμη να συνεχίζουμε.

    Αγαπητή αχτίδα. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι αχτίδες αγάπης και τρυφερότητας στη ζωή των παιδιών. Θα' θελα κάποια στιγμή να μας μιλήσεις για τις ιστορίες της γιαγιάς σου από την Πόλη

    Αγαπημένη μου γιαγιά αντιγόνη. Ολα στη ζωή είναι φθαρτά. Μόνο η αγάπη είναι αθάνατη και δε μπορεί να μας την πάρει κανείς. Είναι όντως το οχυρό μας. Δέχομαι τα φιλιά μ' απέραντη ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη. Ένα θερμό ευχαριστώ.

    Αγαπητέ/η far from here. Η ζωή αποτελείται από στιγμές. Εύχομαι η δική σου ζωή να γεμίσει όμορφες απλές στιγμές γεμάτες ζεστασιά και αγάπη. Δέξου σε παρακαλώ τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν η ζωή είναι ένα
    λουλούδι, οι αναμνήσεις είναι το άρωμά του ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή