Ώρες ώρες...

Ώρες ώρες κλείνω τα μάτια μου και θέλω να ξεκουραστώ, να ηρεμήσω . Και τότε μου ΄ρχονται εικόνες , μυρωδιές και αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Θυμάμαι :

- Tη γιαγιά μου που μου'φερνε το περιποιημένο ελληνικό καφεδάκι μου με μπόλικο καϊμάκι, πάντα στο τσίγκινο δισκάκι με το πλεκτό λευκό πετσετάκι.

- Το παιχνίδι μου τον Ιούλιο μήνα στ' αλώνια του παππού

- Tην αγκαλιά της προγιαγιάς μου που μοσχοβόλαγε

- Τις χρυσοκίτρινες τραγανές πατάτες της γιαγιάς μου, που τέτοιες δεν έχω ξαναφάει στη ζωή μου.

- Τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μάνας μου όταν κοιμόμαστε μαζί

- Το ζεστό μου κρεβατάκι με την κόκκινη μαλακή κουβερτούλα μου και με τα πολύχρωμα σεντονάκια μου και το καντηλάκι με τη Παναγίτσα που κρατούσε αγκαλιά το Χριστούλη, ν' αχνοφέγγει

- Τη μυρωδιά από το λιβάνι που έβαζε κάθε Σάββατο απόγευμα η μαμά μου

- Τους διαγωνισμούς χορού και τραγουδιού που κάναμε με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά

- Τα βράδια που μικροί μεγάλοι στη γειτονιά γινόμασταν ένα και παίζαμε ατέλειωτες ώρες "μήλα", "περνά περνά η μέλισσα" , "αγαλματάκια" , "η Ελλάδα προστάζει".

- Τις γειτόνισσες να συζητούν καθισμένες στα πεζοδρόμια και μεις τα πιτσιρίκια να στήνουμε αυτί

- Το παιχνίδι με τα κύματα τ' απογεύματα στο νησί

- Όταν κατρακυλούσαμε στο λόφο στο χωριό της προγιαγιάς και τις ιστορίες για φαντάσματα που λέγαμε κάτω από τη βελανιδιά

- Όταν μαθαίναμε χαρτιά στη καλύβα επάνω στη μουριά

- Τα κυκλάμινα που μαζεύαμε με τα πρώτα πρωτοβρόχια

- Την επισκεψή μας για το άναμμα των καντηλιών στο ξωκλήσσι του Αι Γιώργη

- Τ' άπλωμα της σταφίδας στ' αλώνια μαζί με τον παππού

- Την επίσκεψη μαζί με τον παππού στο καφενείο που έφευγα γεμάτη σοκολάτες και γαριδάκια αφού είχα φάει πρώτα το υποβρύχιό μου.

- Όταν καθόμασταν μαζί με τους εργάτες του ελαιοτριβείου και τρώγαμε καψαλιστό ψωμί με φρέσκο λάδι, ελιές στουμπιστές και τριμμένη φέτα μπροστά στο τεράστιο τζάκι

- Την υπομονή της μαμάς μου όταν με βοηθούσε -πάντα με χαμόγελο- στα μαθήματα για το σχολείο

- Τις βόλτες με το μπαμπά μου στο δάσος και τα πρώτα μας ουζάκια κρυφά από τη μαμά

- Το δώρο του μπαμπά την πρωτοχρονιά, ένα ρομποτάκι με λαμπάκια

- Το δώρο που μου έφερε ο μπαμπάς κρυφά από τη μαμά χτυπώντας μου συνομωτικά το παράθυρο : Το πιο έξυπνο και πιστό σκυλάκι

- Την ελληνική ταινία που έβλεπα καθισμένη κάθε Σάββατο βράδυ ανάμεσα στη μαμά και το μπαμπά

- Το υπέροχο δωμάτιό μου με την άσπρη φλοκάτη και τη σομπούλα με τις αντιστάσεις

- Τα γεμιστά του μπαμπά μου

Και πολλά άλλα...

Πότε επιτέλους θα γίνουμε σοβαρό και υπεύθυνο κράτος;;;

Τις προάλλες κουβεντιάζαμε με το θείο μου ο οποίος έχει ζήσει χρόνια στο εξωτερικό. Εργαζόταν σε υπεύθυνες θέσεις πάνω σε οικονομικά προγράμματα. Πιάσαμε κουβέντα για το πρόβλημα της φοροδιαφυγής στη χώρας μας.
Του έλεγα πόσο άσχημα αισθάνομαι-λάθος βέβαια- όταν ζητάω επίμονα να μου δώσουν απόδειξη στις συναλλαγές μουhttp://thereisaway70.blogspot.com/2009/10/blog-post_6288.html
Μου είπε: «δηλαδή αισθάνεσαι ότι καλείσαι εσύ να βγάλεις το φίδι από την τρύπα».

Άρχισε να μου εξηγεί πως λειτουργεί το σύστημα σ’ άλλα κράτη. Για παράδειγμα στον Καναδά. Εκεί υπάρχει κάτι σαν είδος αστυνομίας –με πολιτικά ρούχα- που ελέγχει αδιάκοπα κάθε πιθανή μορφή φοροδιαφυγής.

Μου ανέφερε δύο παραδείγματα : Kάθεται κάποιος κύριος σε μια καφετέρια και πίνει τον καφέ του. Ξαφνικά σηκώνεται πηγαίνει στον υπάλληλο που κάθεται στο ταμείο και του δείχνει την ταυτότητα της υπηρεσίας του. Του λέει ότι σήμερα θα κάνει αυτός ταμείο. Ο υπάλληλος δε μπορεί να φέρει αντίρρηση. Κάθεται στο ταμείο και στο τέλος της ημέρας κάνει συσχέτιση των εισπράξεων με προηγούμενες ημέρες.

Το δεύτερο παράδειγμα είναι το εξής: Πηγαίνω το παιδί μου στο γιατρό. Βγαίνοντας με πλησιάζει κάποιος κύριος ή κυρία και μου ζητάει την απόδειξη από το γιατρό. Εάν έχω κάνει το λάθος και δεν έχω πάρει, το πρόστιμο είναι υπέρογκο και ακόμη πιο μεγάλο για το γιατρό.

Χώρια που πρόσθεσα με το φτωχό μου το μυαλό ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για έλεγχο. Έχω το βιβλιάριο του παιδιού μου όπου γράφει τα πάντα γύρω από την παρακολούθηση του το βάρος, το ύψος , τα εμβόλιά του. Άρα έχουν γίνει επισκέψεις και μάλιστα σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Το πιο απλό είναι να μου ζητήσει τις αποδείξεις αυτών των ημερών και θα πάρει μια αρκετά καλή ιδέα του μεγέθους φοροδιαφυγής.

Εχθές μπήκα σε ταξί. Είχα καιρό να μπω και θυμάμαι ότι είχαν υποχρεωθεί οι οδηγοί να κόβουν αποδείξεις. Ζήτησα απόδειξη και μόνο που δε με πέταξε έξω. Είχα πρόσφατη στο μυαλό μου και το ταξίδι στο Λονδίνο όπου ήμουν υποχρεωμένη να πάρω την απόδειξη από τον οδηγό ταξί.

Πρέπει να γίνουμε υπεύθυνη αλλά η υπευθυνότητα των πολιτών απαιτεί και νόμους που να εφαρμόζονται. Νόμους αυστηρούς ως προς τα δικαιώματά μας και τις υποχρεώσεις μας, όχι διάτρητους με ορθάνοιχτα παράθυρα για τον κάθε απατεώνα όπως πχ η απαγόρευση του καπνίσματος που είναι άλλη πονεμένη ιστορία και δε θα επεκταθώ τώρα. Είμαι καπνίστρια και ίσως δε θ’ έπρεπε να μ’ ενοχλεί τόσο αλλά την κοροϊδία και τη λαμογιά δε μπορώ να την ανεχτώ με τίποτα!!!

Τι γίνεται με τη γρίππη στα σχολεία;;;

Σήμερα το πρωϊ με επισκέφτηκε το βαπτιστήρι μου ένα παληκαράκι 13ετών. Έχουμε ιδιαίτερη σχέση και μου τα λέει όλα. Στο πλαίσιο της συζήτησης γύρω από τα νέα μας το ρώτησα τι γίνεται στο σχολείο του με τη νέα γρίππη. Μου εκμηστηρεύτηκε ότι αυτός και άλλα 5 παιδιά έκλεισαν το σχολείο. Μου φάνηκε αστείο, παράξενο. Φαντάστηκα ότι υπερέβαλλε και όλα αυτά ήταν της φαντασίας του.

Επειδή μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση τον ρώτησα λεπτομέρειες πως έγινε αυτό. Μου είπε ότι προσποιήθηκαν ότι είχαν τα συμπτώματα της νέας γρίππης που είχαν διαβάσει από το internet. Μου φάνηκε αληθοφανές αλλά ανόητο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μου είπε ότι εάν πάνω από 4 άτομα έχουν τα συμπτώματα τότε το σχολείο κλείνει.
Τον ρώτησα πως κορόιδεψε το γιατρό και μου είπε ότι δε χρειάζεται χαρτί γιατρού. Μου φάνηκε ανήκουστο και προσπάθησα να το διασταυρώσω.

Πήρα τηλ.μία γνωστή μου που είναι καθηγήτρια σε Γυμνάσιο και της είπα εάν ισχύουν αυτά που μου έλεγε ο μικρός και εάν είναι απαραίτητη η γνωμάτευση του γιατρού. Μου απάντησε αρνητικά λέγοντάς μου ότι κανείς δε μπορεί να υποχρεώσει ένα γονιό να κάνει την ειδική εξέταση η οποία κοστίζει 200 ευρώ.Αυτά μου λέει θα έπρεπε να γίνονται δωρεάν.

Έχασα το μπούσουλα. Αδυνατώ να το πιστέψω. Ξέρω ότι στην Ελλάδα τα πάντα είναι μπάχαλο αλλά όχι και έτσι. Δε μπορούν δεκατριάχρονα να κλείνουν για πλάκα σχολείο και να πιάνουν ηθελημένα "κότσους" δασκάλους και γονείς. Δε μπορεί τα σχολεία να κλείνουν για ψύλλου πήδημα. Αν γίνεται έτσι τότε τα πράγματα έχουν ξεφύγει τελείως. Αν ισχύει το κόστος της εξέτασης που μου ανέφερε η φίλη μου η καθηγήτρια ήμαστε για φτύσιμο όλοι. Γνωρίζει κανείς να πει εάν συμβαίνουν αυτά στη πραγματικότητα γιατί και πάλι αδυνατώ, δε θέλω να το πιστέψω.
Ευχαριστώ.