Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Η Ανατροπή


Την Αλίκη τη γνώρισα στο τελευταίο έτος του Πανεπιστημίου. Καθόταν πάντα στο πρώτο θρανίο και σ' αντίθεση με όλους εμάς τους "λέτσους με τα τζιν" ρούχα. ερχόταν πάντα ντυμένη στην κόλλα με κουστούμι και έντονο επαγγελματικό μακιγιάζ. Καθόταν και παρακολουθούσε πάντα το μάθημα μη συμμετέχοντας καθόλου στις πλάκες και τα παιδιαρίσματα των υπολοίπων. Όταν τέλειωνε το μάθημα έφευγε βιαστικά κρατώντας σφιχτά το μαύρο ντιζαινάτο organizer της. Από ότι έμαθα αργότερα αργότερα εργαζόταν σε μια εταιρία.
Ως φοιτήτριες γνωριζόμασταν φυσιογνωμικά αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να μιλήσουμε.

Μερικά χρόνια αργότερα η Αλίκη έτυχε να είναι η Διευθυντριά μου. Την πρώτη εβδομάδα εργασίας μου έμαθα ότι τα είχε με το Γενικό μας Διευθυντή. Εντελώς τυχαία. Όταν σ' ένα φανάρι σταματημένη τους είδα να φιλιούνται μέσα στο διπλανό αυτοκίνητο.
Σα Διευθύντρια ήταν από τη μια που λέμε σκύλα και από την άλλη ένα χαρούμενο παιδί . Ούρλιαζε, απαιτούσε, ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένη, τελειομανής, φοβερά οργανωτική αλλά και από την άλλη σε στιγμές χαλάρωσης φερόταν σα φίλη και σαν άνθρωπος με γενναιοδωρία και με ανάγκη για τρυφερότητα , κοινωνική και με υπερβολική αίσθηση του χιούμορ.

Με το Γενικό σκοτώνονταν συνέχεια και εγώ γνωρίζοντας την κατάσταση κοιτούσα να τους καλύπτω για να μη γίνονται ρεζίλι στην εταιρία από τις φωνές τους. Κάποια στιγμή η Αλίκη μου εκμηστηρεύτηκε τη σχέση τους.

Αλλάξαμε εταιρίες. Η Αλίκη παντρεύτηκε με το Γενικό. Έναν άνθρωπο υπερβολικά εσωστρεφή, αντικοινωνικό , συντηρητικό, αλλά υπεύθυνο, ευαίσθητο και απίστευτα σοβαρό.
Χαρακτηριστικά που για την ηλικία των 32 ετών δε συμβάδιζαν και τόσο.

Μη έχοντας την εργασιακή σχέση μαζί τους πια αρχίσαμε κατά ένα περίεργο τρόπο να κάνουμε παρέα.
Ζούσαν σ' ένα υπέροχο σπίτι με πισίνα στα Βόρεια Προάστεια έχοντας εσωτερική οικιακή βοηθό. Έτρωγαν συνεχώς στα πιο ακριβά εστιατόρια. Ήταν η καλύτεροι πελάτες αρκετών κοσμηματοπωλείων. Ταξίδια έκαναν αλλά όχι συχνά, σπάνια θ' έλεγα.

Η Αλίκη ήταν το ίνδαλμα των γυναικών. Με φοβερή αισθητική και αρκετά χρήματα να ξοδεύει είχε μια εμφάνιση κοκέτας που σπάνια περνούσε απαρατήρητη. Το σπίτι της αντίστοιχα με υψηλή αισθητική φτιαγμένο. Η δε οργανωσή της δε σ' 'ολα μας άφηνε άφωνους. Τα είχε βάλει όλα στη σειρά με στρατιωτική πειθαρχία. Αισθανόμασταν όλοι ανίκανοι και κατώτεροι κοντά της και ας είχαν πολλοί από εμάς καταφέρει ίσως και περισσότερα πράγματα.

Ό άντρας της είχε ανοίξει δικές τους εταιρίες και η Αλίκη κουρασμένη με τα τόσα χρόνια δουλειάς αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά της για να ξεκουραστεί και να βοηθήσει τον άντρα της στο στήσιμο των εταιριών.

Στο μεταξύ είχε αρκετό πια χρόνο στη διάθεσή της να ασχοληθεί και παραπάνω με τον εαυτό της. Έτσι πήγαινε γυμναστήριο (ήθελε να χάσει κάποια παχάκια που τη βασάνιζαν από παιδί και οφείλονταν στη κατασκευή της) και φυσικά για ψώνια όπου αγόραζε τα missoni εφτά εφτά.
Για παιδί ούτε λόγος με τη δικαιολογία ότι φοβόταν να μεγαλώσει ένα παιδί προβάλοντας πολλές φορές γελοίους λόγους όπως πχ ότι θα χαλούσε το σώμα της, ότι δεν έχει υπομονή και άλλα τέτοια που πολλές φορές γέλαγε και ή ίδια μ' αυτά που έλεγε.

Η χλιδάτη τους ζωή γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Η Αλίκη άρχισε τα lifting και τις γνωστές επεμβάσεις. Άλλαξε και το ντυσιμό της. Έγινε fashion victim. To ίδιο και ο άντρας της. Έγινε super μοντέρνος σε σημείο που έφτασε να κάνει όλο το χρόνο solarium και να έχει φτιάξει σώμα που αμφιβάλλω εάν το είχε στα 25 του.
Αλλά και ο κύκλος τους άλλαξε. Τα στελέχη των εταιριών και οι κουλτουριάδες ήταν πολύ βαρετοί για αυτούς. Αναζητούσαν παρέες με κέφι, πολύ χαβαλέ και γιατί όχι αναγνωρίσιμους. H πολυτέλεια και η επίδειξη είχαν μπει για τα καλά στη ζωή τους.

Η Αλίκη μετά τα τόσα χρόνια δουλειάς ήθελε ξεγνοιασιά. Διασκέδαζε συνέχεια είτε τη συνόδευε ο άντρας της ούτε όχι. Έπαιρνε τις διάσημες φίλες της και ξεσάλωναν στα μπαρ. Έκανε ότι ακριβώς κάναμε οι πιο μποέμηδες από εμάς στα δεκαοχτώ μας και πιο τραβηγμένα θα μπορούσα να πω.
Ό άντρας της άρχισε να αντιδρά. Δε μπορούσε να συναναστρέφεται συνεχώς αυτούς τους ανθρώπους και κάτι άρχισε να μην του αρέσει στο τρόπο ζωής αυτό. Από την άλλη δεν ήθελε να στερήσει τη γυναίκα του. Μπορεί όμως να αδυνατούσε και να το κάνει.

Η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Η Αλίκη έβγαινε συνέχεια μόνη της και γυρνούσε τις περισσότερες φορές μεθυσμένη. Οι καβγάδες τους γίνονταν ολοένα και πιο συχνοί. Και σιγά σιγά άρχισαν να βγαίνουν τα προβληματά τους.
Σε κάποια στιγμή η Αλίκη εκμυστηρεύτηκε ότι η σεξουαλική τους ζωή εδώ και χρόνια ήταν ανύπαρκτη και δεν είχε ούτε ένα χάδι από τον άντρα της. Μπορούσε να τις προσφέρει τα πάντα σε υλικό επίπεδο αλλά σε συναισθηματικό μηδέν.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε μια φορά δεν τους είχα δει όχι να φιλιούνται αλλά ούτε ν' αλλάζουν το παραμικρό χάδι. Βέβαια ακόμη την αλήθεια δεν τη ξέρει κανείς και ο καθένας από τους δύο σίγουρα έχει τη δική του.

Είχαν αρχίσει να κάνουν λόγο για διαζύγιο και δημόσια μάλιστα αλλά κανείς μας δεν τους έπαιρνε σοβαρά. Ήταν τόσο εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, ο καθένας για τους δικούς του προφανώς λόγους.

Οι εταιρίες του άντρα της πήγαιναν αρκετά καλά. Ώσπου μια μέρα ο συνεταίρος τους εξαφανίστηκε φυγαδεύοντας ένα πολύ μεγάλο ποσό και αφηνοντάς τον καταχρεωμένο.
Αυτό τον καταρράκωσε ενώ η Αλίκη ζούσε στο δικό της κόσμο.

Κάποια στιγμή ο άντρας της έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι. Δε ξαναγύρισε. Το μόνο που της έστειλε ήταν το πωλητήριο του σπιτιού και το τηλέφωνο του δικηγόρου του. Της ζητούσε άμεσα το σπίτι και το διαζύγιο. ΄
Η Αλίκη έπεσε από τα σύννεφα. Δε περίμενε μια τέτοια συμπεριφορά. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε τίποτα στ' ονομά της. Το μόνο που είχε ήταν η εταιρία και αυτή με χρέη.
Ο χωρισμός αυτός ήταν σα να της έλεγε να περάσει μια θηλιά στο λαιμό της. Δεν είχε ούτε που να μείνει.
Αρρωσταίνουν ταυτόχρονα και οι δύο γονείς της. Αναγκάζονται για να καλύψουν τα ιατρικά έξοδα να πουλήσουν το σπίτι τους. Ούτε εκεί μπορούσε να μείνει.
Οι χαρούμενοι φίλοι της δεν άντεχαν τη μιζέρια. Κοίταξαν να της βρουν λύσεις. Και βρήκαν.
Βίζιτες.
Το ποτό και οι ουσίες την παραμόρφωσαν, τη καταρράκωσαν.
Η απόλυτη εξαθλίωση είχε έρθει. Η ζωή της έδειξε με το χειρότερο τρόπο τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα συνειδητοποιήσει ότι όλα αυτά ήταν ένα κακό όνειρο.
Δεν ελπίζω μόνο προσεύχομαι.

Αρκετοί είπαν ότι έφταιγε. Από την άλλη εγώ λέω δεν είναι κακό να είναι κανεις φιλόδοξος. Απλά να μην ενοχλεί τους άλλους.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ήταν θέμα τύχης.
Τύχη δεν είναι εάν βουτήξεις την ευκαιρία την κατάλληλη στιγμή ή αν την αφήσεις να φύγει μέσα από τα χέρια σου;
Τύχη δεν είναι τα μικρά συμβάντα που θα σε πάνε από τη μια μεριά στην άλλη;
Τύχη δεν είναι εάν συνειδητοποιήσεις τις αδυναμίες σου και βρεις δύναμη και τρόπο να διορθώσεις τα ελλάτωματά σου;
Σίγουρα δεν εννοώ ότι δεν παίζει ρόλος ο ανθρώπινος χειρισμός και θέληση χρειάζεται όμως να υπάρχει και φώτιση.

Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είμαστε τυχεροί και ευτυχισμένοι. Να έχουμε φώτιση να ανακαλύπτουμε και να απολαμβάνουμε τις χαρές που κρύβουν τα απλά πράγματα στη ζωή.
Και να ευγνωμονούμε...